Diagnostyka endoskopowa górnych dróg oddechowych
Endoskopy są układami optycznymi umożliwiającymi obejrzenie tych okolic ciała, które są niedostępne dla bezpośredniej oceny wzrokowej.
W przypadku górnych dróg oddechowych badanie endoskopowe jest szczególnie przydatną metodą w diagnostyce schorzeń nosa i zatok przynosowych, nosowej części gardła (nosogardło) oraz krtani i gardła dolnego. Układ optyczny może opierać się na układzie soczewek zamkniętych w sztywnej metalowej rurce (tzw. endoskop sztywny), lub wykorzystywać pęczek włókien światłowodowych, tworzących giętki przewód (tzw. endoskop giętki = fiberoskop). Średnica obu układów jest zbliżona i zwykle wynosi od 2,7 mm do 4 mm. Zaletą endoskopów sztywnych jest doskonała jakość obrazu, ich wadą brak możliwości dostosowywania się do naturalnych krzywizn w obrębie dróg oddechowych i związany z tym utrudniony dostęp do niektórych ich regionów. Endoskopy giętkie charakteryzują się nieznacznie gorszą jakością obrazu, ale z kolei zapewniają bezbolesne pokonywanie wszelkich krzywizn, dzięki czemu podczas jednego badania można obejrzeć każdy z elementów górnych dróg oddechowych od jam nosa, poprzez nosogardło i gardło środkowe, aż po krtań i gardło dolne (nasopharyngoskopia).
Fiberoskopia – jak wygląda badanie w klinice Optimum w Warszawie?
1. Wskazania do badania:
Badanie nosogardła za pomocą fiberoskopu jest wskazane przede wszystkim u dzieci z podejrzeniem przerostu migdałka gardłowego (tzw. trzeci migdałek). Objawami przerostu są: niedrożność nosa, chrapanie, bezdechy w czasie snu, niedosłuch, mowa nosowa, uporczywe katary. U dorosłych endoskopia nosogardła jest niezbędnym elementem diagnostyki raka nosogardła, którego objawami mogą być: guz szyi, jednostronny niedosłuch, krwawienia z nosa, niedrożność nosa, ból ucha, podwójne widzenie.
Fiberoskopia krtani i gardła dolnego wskazana jest u osób z zaburzeniami głosu i/lub połykania. Metoda ta ma szczególne zastosowanie w przypadku osób, u których nie można wykonać klasycznego badania lusterkiem krtaniowym lub badania endoskopem sztywnym. Sytuacja taka może być spowodowana swoistą budową anatomiczną lub wygórowanym odruchem wymiotnym.
2. Przygotowanie i przebieg badania:
Nasopharyngoskopia nie wymaga szczególnego przygotowywania ze strony pacjenta. Badanie odbywa się w pozycji siedzącej z głową opartą o zagłówek fotela laryngologicznego. Badanie jest bezbolesne i najczęściej nie wymaga znieczulenia. Niemniej jednak u dzieci oraz osób dorosłych z wygórowanym odruchem wymiotnym i szczególnie wrażliwych można znieczulić powierzchownie błonę śluzową nosa i gardła Lidokainą w spray’u.
Badanie przeprowadzane jest przez specjalistę z zakresu otorynolaryngologii i zazwyczaj trwa kilka minut. Podczas badania istnieje możliwość zapisu uzyskanego obrazu w formie zdjęć, bądź krótkich filmów w pamięci komputera oraz wydrukowanie zdjęć na kolorowej drukarce.
3. Jakie informacje uzyskujemy dzięki badaniu?
Nasopharyngoskopia umożliwia obejrzenie wszystkich okolic górnych dróg oddechowych i szczegółową ocenę ewentualnych zmian w ich obrębie. Jest to badanie o wiele dokładniejsze od badania radiologicznego i pozwala na wyeliminowanie konieczności napromieniania pacjenta, co jest szczególnie istotne w przypadku dzieci i kobiet w ciąży. Dzięki połączeniu endoskopu z kamerą i komputerem uzyskany obraz można zapisać i wykorzystywać do komunikacji z pacjentem oraz w ocenie wyników leczenia.
Zachęcamy do skorzystania z badania fiberoskopem w Klinice Optimum w Warszawie – dzielnica Żoliborz.