Marek Porowski

O mnie

Wykonuję operacje poprawiające słuch, takie jak: myringoplastyka, ossikuloplastyka, stapedotomia, operacje usuwania perlaków z ucha, kości skroniowej, operację obliteracji jam po operacjach radykalnych, wszczepianie implantów słuchowych oraz inne dotyczące ucha. Moje doświadczenie zawodowe to ponad 40 000 wykonanych operacji tego typu. Od 2004 roku pracuję w Instytucie Fizjologii i Patologii Słuchu.

Działalność naukowa

Jestem autorem wielu prac naukowych dotyczących chirurgicznych metod poprawy słuchu, występowałem na wielu konferencjach rangi krajowej i zagranicznej jako wykładowca. O części moich osiągnięć naukowych można przeczytać na stronie internetowej poradniklaryngologii.pl, której jestem twórcą i autorem, a którą stworzyłem głównie dla pacjentów:  https://poradniklaryngologii.pl/o-autorze/ Jestem również twórcą strony internetowej dla specjalistów: atlasotoskopii.pl oraz aplikacji edukacyjnej na telefony komórkowe – Small Atlas Of Otoscopy.

Informacje o najczęstszych operacjach wykonywanych przeze mnie:

Myringoplastyka:

Procesy zapalne ucha, urazy bezpośrednie i pośrednie jak nieumiejętne czyszczenie ucha często skutkują powstaniem perforacji błony bębenkowej. Jeśli perforacja taka nie wygoi się samoistnie, przeprowadza się zabieg naprawczy, czyli myringoplastykę.  Operacja perforacji błony bębenkowej ma na celu jej zamknięcie, co ma spowodować poprawę słuchu, ustąpienie wycieków z ucha oraz zapobiegnięcie wystąpieniu powikłań w postaci między innymi perlaka ucha środkowego. Operacja jest przeprowadzana w znieczuleniu ogólnym. Taki rodzaj znieczulenia jest konieczny, zwłaszcza w przypadku dzieci. Do operacji myringoplastyki pacjent powinien być odpowiednio przygotowany, ponieważ jest to zabieg delikatny i każda dodatkowa niekorzystna sytuacja może spowodować brak przyjęcia się przeszczepu. Do sytuacji tych należą między innymi obecność infekcji wirusowej, katar z niedrożnością nosa, nieuregulowane nadciśnienie tętnicze oraz inne choroby. Operację przeprowadza się na ogół przez przewód słuchowy zewnętrzny, co oznacza, że nie ma dużych i widocznych blizn po zabiegu. W pewnych przypadkach operację przeprowadza się z dojścia zausznego, jeśli perforacja błony bębenkowej jest rozległa oraz w przypadkach reoperacji.

Ossikuloplastyka

Istnieją trzy kosteczki słuchowe: młoteczek, strzemiączko i kowadełko. Są one połączone ze sobą delikatnymi strukturami łącznotkankowymi. Do uszkodzenia kosteczek słuchowych (złamanie, rozłączenie, usztywnienie) dochodzi najczęściej w wyniku przewlekłych stanów zapalnych uszu oraz urazów ucha. Głównym objawem uszkodzenia kosteczek jest niedosłuch oraz niekiedy szumy uszne. Operacja na kosteczkach słuchowych nosi nazwę ossikuloplastyki. Ma ona na celu poprawę słuchu poprzez odbudowę ciągłości rozłączonego łańcucha kosteczek słuchowych lub / i poprawę jego ruchomości. Aby odbudować zniszczone kosteczki używa się pozostałości własnych kosteczek słuchowych lub sztucznych tytanowych protezek, które zastępują zniszczone części łańcucha. Operacja uruchomienia usztywnionych kosteczek może być bardziej wymagająca niż operacja z użyciem sztucznych materiałów. Ossikuloplastyka to zbiorcza nazwa wielu rodzajów operacji – są to bardzo skomplikowane zabiegi, które mogą być przeprowadzane skutecznie tylko przez najbardziej doświadczonych lekarzy. Często uszkodzeniom kosteczek towarzyszy również uszkodzenie błony bębenkowej (perforacja).

Stapedotomia

Operacja w przypadku otosklerozy nosi nazwę stapedotomii (stapes – to po łacinie strzemiączko). Istotą schorzenia zwanego otosklerozą jest unieruchomienie strzemiączka. Jeśli jest ono nieruchome i powoduje postępujący niedosłuch oraz szumy uszne, to odpowiednim postępowaniem jest usunięcie nieruchomego strzemiączka i wprowadzenie na jego miejsce sztucznej protezki zbudowanej najczęściej z lekkiego biokompatybilnego metalu – tytanu lub platyny i teflonu. Operację taką należy przeprowadzić w odpowiednim wczesnym okresie, gdy rozwój choroby nie doprowadził jeszcze do uszkodzenia ucha wewnętrznego. Wtedy wyniki leczenia otosklerozy są dobre a słuch może powrócić do normy. Operacja stapedotomii jest zabiegiem skomplikowanym i trudnym, wymagającym szczególnych umiejętności od chirurga. W zależności od warunków anatomicznych może trwać od kilkudziesięciu minut do ok. godziny. Operacja stapedotomii jest przeprowadzana w znieczuleniu ogólnym z dojścia przez przewód słuchowy zewnętrzny. Cięcie w przewodzie słuchowym zewnętrznym po operacji jest niewidoczne. Ogólnie należy stwierdzić, że jest to zabieg skomplikowany i trudny technicznie, jeden z najbardziej wymagających w otochirurgii (chirurgia ucha).

Operacja perlaka

Leczenie perlaka ucha środkowego jest wyłącznie operacyjne. Zasadą operacji jest po pierwsze usunięcie zmian zapalnych perlakowych z ucha środkowego a po drugie rekonstrukcja błony bębenkowej i łańcucha kosteczek słuchowych. Podejrzewając perlaka a zwłaszcza u dziecka, należy jak najszybciej poddać takiego pacjenta zabiegowi. W leczeniu operacyjnym dąży się do zachowania struktur ucha środkowego. Istnieje kilka rodzajów operacji, które chirurg może wykonać w przypadku perlaka. Rodzaj zabiegu zależy głównie od rozległości perlaka, ale również od doświadczenia operującego lekarza. W przypadku małych perlaków będących w jamie bębenkowej można wykonać zabieg z dojścia tylko przez przewód słuchowy zewnętrzny. Operacja taka nie wymaga cięcia za uchem i jest przeprowadzana głównie w przypadku niewielkich zmian, np. perlaków wrodzonych u dzieci, które zostały wykryte we wczesnym stadium. W przypadku większych zmian perlakowych wykonuje się dostęp przez przewód słuchowy zewnętrzny, ale również z dojścia za uchem. Postępowanie takie ma na celu usunięcie zmian z kości skroniowej, co nie jest możliwe w inny sposób. Operacja taka nazywa się attykoantromastoidektomia. W przypadku rozległych zmian perlakowych z zagrożeniem wystąpienia powikłań lub kiedy powikłania takie już wystąpiły, chirurg może wykonać tzw. operację typu otwartego, np. operację radykalną zmodyfikowaną. Zabieg taki podobny jest do attykoantromastoidektomii, lecz różni się tym, że usuwa się tylną ścianę przewodu słuchowego zewnętrznego.